مقایسه تأثیر تمرین مقاومتی بر میزان گیرنده های استیل کولین نیکوتینی (nachrs) در عضلات کند و تند موش نر ویستار

مقدمه: گیرنده های استیل کولین نیکوتینی ( nachr )، پروتئین های سراسری غشایی و اعضای اصلی سرگروه کانال یونی دریچه لیگاندی هستند که عمل انتقال سیناپسی را در اتصالات عصبی- عضلانی ( nmj ) تعدیل می کنند. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تأثیر تمرین مقاومتی بر میزان nachr در عضله نعلی (کند انقباض) و درشت نئی قدامی (تند انقباض) موش های نر نژاد ویستار می باشد . مواد و روش­ها: در این مطالعه تجربی ، 14 موش نر ویستار (با میانگین وزن 15±220 گرم ( به طور تصادفی به 2 گروه کنترل (7= n ) و تمرین مقاومتی (7= n ) تقسیم شدند و 12 هفته تمرین را طبق پروتکل اجرا کردند. حیوانات گروه تمرین مقاومتی در قفس فلزی با تور سیمی که 2 بطری آب در بالاترین ارتفاع (2 متری) آن قرار داده می شد، نگهداری شدند. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، حیوانات بیهوش شدند و عضله نعلی (کند انقباض) و درشت نئی قدامی (تند انقباض) آن ها جدا شد. برای سنجش nachr از کیت الایزا استفاده شد. برای آنالیز داده­ها آزمون t مستقل مورد استفاده قرار گرفت.   نتایج: تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که بین میزان nachr گروه های شاهد و تمرین مقاومتی، در هر دو عضله کند (001/0 = p ) و تند (001/0 = p ) تفاوت معناداری وجود داشت. بنابراین، تمرین مقاومتی میزان nachr را در هر دو عضله تند و کند افزایش می دهد. همچنین نتایج در گروه تمرین مقاومتی نشان داد که بین میزان nachr عضلات کند و تند تفاوت معنادار وجود ندارد (05/0 > p ). نتیجه­گیری: میزان  nachrبا پروتکل تمرین مقاومتی در هر دو عضله تند و کند انقباض، افزایش یافت. به نظر می رسد که تمرین مقاومتی می تواند با تسریع عوامل نروتروفیکی (مانند cgrp) که در ساخت و دسته بندی nachr دخیل می باشند، نقش کلیدی در افزایش میزان nachr داشته باشد